Katar – alergia czy przeziębienie?

​Najbardziej odczuwalną różnicą pomiędzy katarem z przeziębienia a alergicznym jest czas trwania. Katar sienny nie jest zaraźliwy i nie wywołują go wirusy. Powstaje na skutek nadreaktywności układu odpornościowego. W przeciwieństwie do kataru z przeziębienia może on utrzymywać się wiele tygodni.

Jak rozpoznać katar alergiczny? 

Katar alergiczny, nazywany też siennym, jest przewlekłą chorobą zapalną. Występuje wraz z objawami towarzyszącymi, takimi jak: uczucie blokady w zatokach, napadowe kichanie, świąd nosa, spojówek i podniebienia, łzawienie i zaczerwienienie oczu. Katar alergiczny powstaje w wyniku kontaktu organizmu z alergenem (sierścią zwierząt, kurzem, pyłkami, alergenami pokarmowymi), który wpływa również na ilość produkowanej wydzieliny. Dolegliwość w zależności od odpowiedzi immunologicznej organizmu może trwać kilka tygodni, a nawet utrzymywać się przez cały rok. Katar sienny powoduje niekiedy zaburzenia smaku i węchu, a spływająca po tylnej ścianie gardła wydzielina przyczynia się do charakterystycznej alergicznej chrypki i kaszlu. W przeciwieństwie do kataru z przeziębienia wydzielina sienna jest rzadka, wodnista, bezbarwna i łatwa do usunięcia.

Katar z przeziębienia 

Katar z przeziębienia ma podłoże bakteryjne lub wirusowe. Jest zaraźliwy i przenosi się drogą kropelkową. Intensywność objawu jest zmienna i narasta w ciągu kilku godzin od pojawienia się pierwszych dolegliwości. Zmianie ulega również postać wydzieliny. W początkowym stadium zakażenia katar jest wodnisty, bezbarwny i rzadki, co szczególnie w okresie intensywnego pylenia może mylnie wskazywać na reakcję alergiczną. Jednak po mniej więcej 3 dniach wydzielina zaczyna gęstnieć i zmieniać kolor na biały, żółty lub zielony. Objawy zwykle utrzymują się przez 7 dni, a potem stopniowo ustępują. W zaawansowanej postaci zakażenia katar z przeziębienia może utrzymywać się nawet przez 2 tygodnie.

Leczenie kataru 

Katar sienny jest uciążliwy i znacznie wpływa na obniżenie jakości życia alergika. Blokująca zatoki wydzielina uniemożliwia swobodne oddychanie, co jest m.in. przyczyną problemów ze snem. Nieleczony katar alergiczny zwiększa ryzyko groźnych powikłań w postaci astmy oskrzelowej i nawracających zakażeń górnych dróg oddechowych. Sprzyja ponadto rozwojowi polipów w nosie i zatokach. Bagatelizowanie kataru siennego może mieć skutki w postaci trwałych zaburzeń fizjologicznej funkcjonalności zatok i ich budowy. Ze względu na przewlekły charakter kataru alergicznego niezbędna jest konsultacja z alergologiem i terapia. Leczenie objawowe polega na stosowaniu środków blokujących nadaktywność histaminy i łagodzących objawy reakcji alergicznych, m.in. zmniejszanie obrzęku błon śluzowych nosa i produkcję wydzieliny z zatok. 

Leczenie kataru z przeziębienia zależy od patogenu, który odpowiada za jego rozwój. Bezbarwna wydzielina świadczy o zakażeniu wirusowym, co jest podstawą do podania leków przeciwwirusowych, hamujących rozwój patogenów. Ropny (zielony lub żółty) charakter kataru świadczy o zakażeniu bakteryjnym, co nie jest wskazaniem do stosowania antybiotykoterapii. Stosowane wówczas środki mają jednak działanie antybakteryjne. Ulgę w nieżycie nosa z przeziębienia przyniosą środki o działaniu obkurczającym naczynia błony śluzowej nosa, poprawiające jego drożność i rozrzedzające wydzielinę w celu jej łatwiejszego usunięcia. W przypadku wystąpienia innych objawów zalecane jest podanie dodatkowo środków przeciwzapalnych.

​Artykuł partnera